Diagnoza Europy

Oświadczenie Paryskie jest niedawno opublikowanym dokumentem przedstawionym przez grupę konserwatywnych polityków Parlamentu Europejskiego, wśród których jest także polski parlamentarzysta Ryszard Legutko. Na ten dokument trafiłem wczoraj w Internecie. Pod względem literackim jest to dokument napisany zwięzłym językiem i podzielony na bardzo proste akapity, które są ponumerowane i wyposażone we własne tytuły określające ich zawartość. Dzięki temu tekst jest bardzo czytelny, ale też jest stosunkowo obszerny, bowiem akapitów tych jest aż trzydzieści sześć. A to oznacza, że nie każdy będzie w stanie przeczytać ten tekst na kolanie. W dobie Internetu trafiamy na krótkie informacje, a to jest mała rozprawka. Udało mi się jednak przez nią przebrnąć i chciałbym podzielić się swoimi wrażeniami.

Myślę, że każdy, niezależnie od poglądów politycznych, może zapoznać się z tym tekstem. I to bynajmniej nie dlatego, aby dać się przekonać do głoszonych nim tez. Europa z natury swojej była pluralistyczna - zresztą autorzy tego tekstu wspominają o tym - a zatem zapoznawanie się z poglądami nawet kogoś, z kim się nie zgadzamy, w imię przygotowania się do dyskusji z nim lub też realizacji własnych przemyśleń jest rzeczą zgodną z europejską tradycją kulturową. Myślę, że tylko lewica, a raczej lewactwo rządzące obecnie w Europie, ma takie podejście, że uważa się za depozytariusza jedynej racji posiadającego monopol na prawdę. To zresztą charakterystyczne postępowanie i wymówka dla wszelkich totalitaryzmów. Tymczasem prawda bardzo często leży, jak to się mówi, pośrodku. Dlatego warto zapoznać się z tym dokumentem po to, aby mieć po prostu podstawy do własnych ewentualnych przemyśleń.

Myślę, że zapewne mało jest osób, które w całości zgodziłyby się z tezami przedstawionymi w tym dokumencie. Nie trzeba się przecież zgadzać ze wszystkim na raz, bo to nie jest monolityczny pakiet. Można zgodzić się z konkretną diagnozą w konkretnej sprawie, z kolei z inną diagnozę przedstawioną przez autorów raportu krytykować. Na tym polega właśnie dyskusja, spieranie się i klarowanie wizji świata poprzez cywilizowaną wymianę poglądów. Aby jednak mieć możliwość rozpocząć dyskusję i wymieniać poglądy, trzeba te poglądy poznać. W przeciwieństwie do bardzo wielu manifestów ideologicznych, które są puste, bowiem pełne gładkich słówek i nic nie znaczących fraz - o czym zresztą również wspominają autorzy tego oświadczenia - ten dokument wydaje się być zdecydowanie bardziej konkretny.

Dlatego warto się w wolnej chwili z nim zapoznać.