W życiu, jak w horrorze, najbardziej przeraża niepewność co do rozwoju wypadków, a nie sama akcja. Może dlatego, że niepewność paraliżuje, jest duszna, krępuje myśli i wolę - zaś akcja wymusza reakcję, działanie, myślenie. Nie ma wtedy czasu na rozpamiętywane i stresowanie się z góry, ale jest czas na bieżące ogarnianie sytuacji. W moim życiu często takie sytuacje wymagające akcji niosły ze sobą lepszą przyszłość. Mimo, że sama akcja wydawała się tragedią, to jednak jej negatywne skutki szybko parowały, a pozytywne na długo zostawały.
Niestety, nie ma nigdy gwarancji na to, że taka lepsza przyszłość do tej pory wiązana z cięższymi życiowymi wydarzeniami będzie dalej się powielać. I że kolejne życiowe ciężkie i stresujące próby tak naprawdę zostaną w pamięci tylko od ich pozytywnej strony. Nie ma na to gwarancji. Choć są pewne elementy - w moim życiowym przypadku - które mogłyby wskazywać na zasadność takiego oczekiwania. Otóż w moi życiu często spotykam się także z drobnymi kroczkami pozytywnych zmian. I to może być podstawą do wiary w optymistyczną przyszłość. Ale tylko wiary - a nie pewności.
Te drobno kroczkowe zmiany można porównać do zdobywania żywności przez głodnego człowieka. Potrzebny jest mu solidny obiad aby stanąć na nogi. Ale zanim ten obiad ewentualnie otrzyma, to znajduje tu i ówdzie jakieś drobne kawałki jedzenia, A to kanapka, a to cukierek, a to jakiś owoc. I choć to nie jest obiad, który go zbawi, choć nie zaspokoi to w pełni jego głodu, to jednak przynajmniej coś zje małymi kroczkami i ma poczucie, że może nie wszystko stracone i może w końcu albo zje ten obiad, albo znajdzie tyle tych drobniejszych porcji jedzenia, że one w sumie za obiad wystarczą. Czy uda się zjeść tyle ile trzeba - nie wiadomo. Ale wiadomo przynajmniej, że te lub kolejne drobne kęsy już się zjadło. A to jest jakiś drobny postęp dający podstawę do wiary w lepszą przyszłość.
Wiara jest ważna w życiu, ale nie zawsze gwarantuje, że zamiast jedzenia nie obejdziemy się smakiem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz