Więzień mojej życzliwości

Miałem jakiś czas temu sytuację, która mnie mocno irytowała. Mieszkał a raczej pomieszkiwał, u mnie chłopak, z którym ewidentnie nie wyszło nic. Nie umiał okazywać miłości. Nie znaczy to, że nie kochał - może kochał na swój sposób. Ale nie okazywał tego tak, abym czuł tą miłość i odwzajemniał ją z radością. Niestety, a dla mnie stety, mój poprzedni chłopak pokazał jak można kochać. I tej linii zamierzam się trzymać.

I ten "nieudacznik" mieszkał u mnie przez miesiąc, coraz bardziej mnie irytując. A ja nie mogłem go wyrzucić dlatego, że stał się więźniem mojej dla niego życzliwości. Użyczyłem mu bowiem pewne urządzenie, które nieopatrznie, przez głupotę, zostawił u kogoś, kto wyjechał na miesiąc. I nie można było tego sprzętu odzyskać. Musiałem więc tolerować jego pomieszkiwanie u mnie, bo chciałem dostać z powrotem moją własność. A gdybym go wywalił, być może znikł by mi z oczu - z moim sprzętem. 

Ale przynajmniej w tym czasie upewniłem się na sto procent, że nie chcę z nim być. A co najważniejsze, postanowiłem szukać dalej, aby znaleźć kogoś - może wreszcie właściwego. Każdy popełnia błędy. W moim przypadku był to podwójny błąd - niewłaściwy chłopak i użyczenie mu sprzętu, który go u mnie zatrzymał dodatkowy miesiąc. W czasie którego ten chłopak pasożytował używając moich zasobów. Na szczęście niewiele ich zużył, bo wtedy się odchudzałem i miałem dosłownie pustą lodówkę i brak jedzenia w domu. I nie zamierzałem nic kupować, co on by mógł zjeść. Niech kupuje sobie sam, za swoje pieniądze (które najpierw niech zarobi).

Na szczęście sprzęt odzyskałem. A po krótkim czasie podziękowałem mojemu lokatorowi za wspólnie mieszkanie.