Portret realny i wirtualny

Zawsze mnie śmieszyło trzymanie na biurku w pracy oprawionych w ramki zdjęć rodziny. Nie trzymałem ich. Nie noszę też w portfelu zdjęć bliskich - mam tam inne pamiątki. Jakoś do zdjęć w portfelu mnie nie ciągnęło.

Ale w czasie poznawania chłopaków lubię mieć ich zdjęcia przy sobie. Oczywiście przy sobie - czyli na komputerze. Raz wydrukowałem nawet zdjęcie chłopaka na papierze - ale nie było warto. Podarłem, bo kontakt się urwał. Skoro kontakt się urwał, to i papier się urwał ;-) Szkoda było tonera. Wolę więc stosować metodę ekologiczną, czyli zdjęcie umieszczone jako plik na pulpicie - mogę w każdej chwili na nie kliknąć i uruchomić je w programie Preview. I spojrzeć w oczy chłopaka, którego poznaję. Ma to swój urok, pozwala być z nim w kontakcie duchowym, szczególnie gdy się z nim rozmawia przez net lub telefon. Albo właśnie wtedy, gdy się z nim nie rozmawia.

Szkoda tylko, gdy kontakt zacina się, wygasa, a zdjęcie trzeba kasować. Z reguły także kontakt z komórki - a wkładałem pracę w przygotowanie specjalnej wersji zdjęcia jako ikonki do kontaktu w komórce. I znów cała ta praca poszła na marne.

Marzę o tym, aby kiedyś poznać chłopaka, którego zdjęcie będzie skasowane. Z pulpitu i z komórki. Dlaczego? Z pulpitu - bo będę tego chłopaka widywał na codzień, więc po co mi zdjęcie? Z komórki - bo zrobię mu o wiele ładniejszy portret do umieszczenia jako ikonkę w komie :-)

Jakby co, baterie w aparacie mam naładowaną - zdjęcie można pstryknąć w każdej chwili ;-) Wystarczy "tylko" poznać drugą połówkę ;-) Proste, nieprawdaż?