V-1

Dziś mały cykl o poznawanych ostatnio i nieodpowiednich dla mnie (i chyba dla większości ludzie) potencjalnych partnerach. Stąd tytuł, będący nawiązaniem do hitlerowskich rakiet, bo poznany mógłby przynieść więcej szkody niż pożytku. Mój V-1 okazał się młodym chłopakiem, który podkreśla że już od 20 roku życia sam się utrzymuje (ma dwadzieścia kilka lat). Ma bardzo fajny gejowski głos i miłą aparycję. Byłby więc pod tym względem wspaniałym partnerem do życia. Ale co w nim odpycha?

Z jednej strony brak zrozumienia sytuacji lub potrzeb drugiej osoby, połączony z wybujałym mentorstwem. On lepiej wie co jest dla mnie dobre, mimo że kompletnie nie ma pojęcia, jaka jest moja całościowa sytuacja. Im bardziej zaś ta sytuacja jest niejednoznaczna i delikatna do rozwiązywania, tym bardziej jego pchające się w moje życie z butami mentorstwo jest dokuczliwe i odrażające. Ale nie to było przyczyną zakończenia z nim znajomości. Po pierwsze, obiecał mi pewną pomoc, której nie wykonał, a która była mi bardzo potrzebna i jej brak znacznie utrudnił mi życie. Ale to nie wszystko.

Po drugie, postanowił popracować w dziedzinie, w której ja pracuję, polegającej na pisaniu treści. Nikomu nie trzeba tłumaczyć, że wymaga to zdolności literackich i świeżej głowy zdolnej do twórczego układania zdań. I ten człowiek prosi mnie abym za niego pisał, albo przynajmniej obmyślił dla niego (co jest niewiele łatwiejsze od pisania) treść tekstu próbnego, który musi podać w miejscu gdzie i ja pracuję. Mój Boże, skoro nie umie napisać komfortowo dowolnego tekstu próbnego, to jak ma sprostać pisaniu tekstów realnych? A one wymagają często nie lada kombinowania. I ten chłopak z jednej strony nie wywiązując się z obietnicy pomocy mi, z drugiej strony naciska mnie o pomoc w pisaniu tego tekstu. Skurwysyńsko egoistyczne podejście.

A że sam mam egoizm po ojcu, z którym walczę - więc taki egoizm u innych też mnie zraża.