Najgorsza pora roku

Zaczyna się kolejny dzień z szansą na to, że będzie to wreszcie dzień pracy. W tym sensie, że będzie to praca nieprzerwana i nierozwalona przez jakieś załatwianie ważnych spraw lub też inne kwestie, takie jak na przykład brak sił i motywacji. Ostatnio bardzo cierpiałem na to, ale nikomu na moim miejscu pewnie nie byłoby łatwiej. Nie dość że jestem zmęczony przyciągającymi się różnymi sprawami, to jeszcze jest coś, o czym na szczęście na co dzień zapominam.

A tym czymś jest najgorsza pora roku. Nie dość że jest zimno, a ostatnio coraz bardziej zimno, to jeszcze przez sporą część dnia mamy półmrok lub kompletną noc. Trudno jest w takiej sytuacji dobrze funkcjonować choćby na czysto biologicznej płaszczyźnie. Ostatnio zaś spadł piękny zimowy śnieg i przynajmniej jest nadzieja biały krajobraz - może przez dzień lub dwa dni. Pójdę chyba niedługo na spacer i do sklepu, zrobię zimowe zdjęcia, bo mam nadzieję, że ten śnieg dość szybko stopnieje - choć pogoda sprawdzana w internecie raczej na to nie wskazuje.

Wczoraj załatwiłem pewne sprawy związane z moimi wydarzeniami, ale po części był to cios w próżnię. Nie załatwiłem dokładnie tego, na co miałem nadzieję. Pozostaje jednak nadzieja na to, że wszystkie elementy niezbędne do ułożenia tej układanki zostaną szybko skompletowane. Póki to się nie stanie, nie pozostaje nic innego, jak spokojna praca i krzątanie się wokół swoich spraw tak, jakby nic nie było, i jakby za oknem było piękne lato. Termometr mam coraz bardziej wiarygodny, bo przeniesiony na inne okno i pokazujący adekwatną temperaturę. Widocznie na oknie, na którym był do tej pory umieszczony, znajdował się w ciągu ciepłego powietrza wydostającego się z mojego mieszkania i dlatego jego wyniki były takie zawyżone.

Szkoda, że takie zawyżone wyniki temperatury nie były w realnym świecie :-)